سروده ای از خواجه حافظ شیرازی : روزگاريست كه ما را نگران می داری‬

 

‫‫‫‫‫‫‫روزگاريست كه ما را نگران می داری‬
‫مخلصان را نه به وضع دگران می داری‬
‫

گوشه چشم رضايی به منت باز نشد‬
‫اين چنين عزت صاحب نظران می داری‬
‫

ساعد آن به كه بپوشی تو چو از بهر نگار‬
‫دست در خون دل پرهنران می داری‬
‫

نه گل از دست غمت رست و نه بلبل در باغ‬
‫همه را نعره زنان جامه دران می داری‬
‫

ای كه در دلق ملمع طلبی نقد حضور‬
‫چشم سری عجب از بی خبران می داری‬
‫

چون تويی نرگس باغ نظر ای چشم و چراغ‬
‫سر چرا بر من دلخسته گران می داری‬
‫

گوهر جام جم از كان جهاني دگر است‬
‫تو تمنا ز گل كوزه گران می داری‬
‫

پدر تجربه ای دل تويی آخر ز چه روی
‫طمع مهر و وفا زين پسران می داری‬
‫

كيسه سيم و زرت پاك ببايد پرداخت‬
‫اين طمع ها كه تو از سيم بران می داری‬
‫

گر چه رندی و خرابی گنه ماست ولی‬
‫عاشقی گفت كه تو بنده بر آن می داری‬
‫

مگذران روز سلامت به ملامت حافظ‬
‫چه توقع ز جهان گذران می داری‬

خواجه حافظ شیرازی