سروده ای از شیخ اجل سعدی شیرازی : ای پسر دلربا وی قمر دلپذير‬

‫‫

‫‫‫‫‫‫‫‫‫‫ای پسر دلربا وی قمر دلپذير‬
‫از همه باشد گريز وز تو نباشد گزير‬
‫تا تو مصور شدی در دل يکتای من‬
‫جای تصور نماند ديگرم اندر ضمير‬
‫عيب کنندم که چند در پی خوبان روی‬ ‫
چون نرود بنده وار هر که برندش اسير‬
‫بسته زنجير زلف زود نيابد خلاص‬
‫دير برآيد به جهد هر که فروشد به قير‬
‫چون تو بتی بگذرد سروقد سيم ساق‬
‫هر که در او ننگرد مرده بود يا ضرير‬
‫گر نبرم ناز دوست کيست که مانند اوست‬
‫کبر کند بی خلاف هر که بود بی نظير‬
‫قامت زيبای سرو کاين همه وصفش کنند‬
‫هست به صورت بلند ليک به معنی قصير‬
‫هر که طلبکار توست روی نتابد ز تيغ‬
‫وان که هوادار توست بازنگردد به تير‬
‫بوسه دهم بنده وار بر قدمت ور سرم‬
‫در سر اين می رود بی سر و پايی مگير‬
‫سعدی اگر خون و مال صرف شود در وصال‬
‫آنت مقامی بزرگ اينت بهايی حقير‬
‫گر تو ز ما فارغی زو همه کس بی نياز‬
‫ما به تو مستظهريم وز همه عالم فقير‬

‫‫‫‫‫

‫

‫شیخ اجل سعدی شیرازی