سروده ای از خواجه حافظ شیرازی : برو به كار خود ای واعظ اين چه فريادست‬

‫برو به كار خود ای واعظ اين چه فريادست‬
‫مرا فتاد دل از ره تو را چه افتادست‬
‫

ميان او كه خدا آفريده است از هيچ‬
‫دقيقه ايست كه هيچ آفريده نگشادست‬
‫

به كام تا نرساند مرا لبش چون نای‬
‫نصيحت همه عالم به گوش من بادست‬
‫

گدای كوی تو از هشت خلد مستغنيست‬
‫اسير عشق تو از هر دو عالم آزادست‬
‫

اگر چه مستی عشقم خراب كرد ولی
‫اساس هستی من زان خراب آبادست‬
‫

دلا منال ز بيداد و جور يار كه يار‬
‫تو را نصيب همين كرد و اين از آن دادست‬
‫

برو فسانه مخوان و فسون مدم حافظ‬
‫كز اين فسانه و افسون مرا بسی يادست‬

خواجه حافظ شیرازی