سروده ای از شیخ اجل سعدی شیرازی : صبح می خندد و من گريه کنان از غم دوست‬

 

‫‫

‫صبح می خندد و من گريه کنان از غم دوست‬

‫ای دم صبح چه داری خبر از مقدم دوست‬

‫بر خودم گريه همی آيد و بر خنده تو‬

‫تا تبسم چه کنی بی خبر از مبسم دوست‬

‫ای نسيم سحر از من به دلارام بگوی‬

‫که کسی جز تو ندانم که بود محرم دوست‬

‫گو کم يار برای دل اغيار مگير‬

‫دشمن اين نيک پسندد که تو گيری کم دوست‬

‫تو که با جانب خصمت به ارادت نظرست‬

‫به که ضايع نگذاری طرف معظم دوست‬

‫من نه آنم که عدو گفت تو خود دانی نيک‬ ‫

که ندارد دل دشمن خبر از عالم دوست‬

‫نی نی ای باد مرو حال من خسته مگوی‬

‫تا غباری ننشيند به دل خرم دوست‬

‫هر کسی را غم خويشست و دل سعدی را‬ ‫

همه وقتی غم آن تا چه کند با غم دوست‬

شیخ اجل سعدی شیرازی