چند لطیفه از عمران صالحی طنز نویس ایرانی – 9

 

‫قهوه خانه‬

‫در کوه های درکه هر قهوه خانه ای پاتوق عده ای است. قهوه خانه هفت حوض که پایينتر‬

‫قرار دارد، زمانی پاتوق کسانی بود که پا به سن گذاشته بودند و موتورشان تا آن بالا‬

‫نمی کشيد.‬

‫شادروانان “احمد محمود” و “فریدون مشيری” هم تا همين قهوه خانه می رفتند.‬

‫بعضیها به این قهوه خانه می گفتند “محمودیه” و بعضیها هم می گفتند “مشيریه”!‬

‫من درآوردی‬

‫در مراسم هزارمين سال تولد فردوسی، عده ای از خاورشناسان از جمله “کریستين‬

‫سن” دانمارکی و عده ای از ادبای ایرانی از جمله “عباس اقبال”، “نصرالله فلسفی”‬

‫و “رشيد یاسمی” حضور داشتند. این عده برای اینكه سر به سر “سعيد نفيسی”‬

‫بگذارند الكی به او گفتند: تازگی ها از شاعری به نام “محمدبن مكارمی بلخی” کتابی‬

‫به نام “البيان فی کل زمان” پيدا شده، جنابعالی چنين شخصی را می شناسيد؟‬

‫استاد “سعيد نفيسی” گفت: اتفاقا از این شخص دیوانی به دست من رسيده به نام‬

‫”فيوض الانوار فی مكاتيب العالم” که حاوی اشعاری به فارسی و عربی است. این‬

‫شاعر در بلخ به دنيا آمده، در هرات زندگی کرده و در بغداد مرحوم شده!‬

‫ویراستاری‬

‫این بيت را هم استاد “باستانی پاریزی” با کمك “حكيم نظامی گنجوی” سروده‬

‫است:‬

‫پرستاری به از بيمارداری ست‬

‫نوشتن بهتر از ویراستاری ست!‬

‫سوال و جواب‬

‫سوال: اگر کسی در امتحان تقلب کرد، بعدا مدرك گرفت و استخدام شد، حكم حقوق‬

‫دریافتی او چيست؟‬

‫جواب: به بانك مربوطه بسپارید به این کارمند متقلب هنگام پرداخت حقوق،‬

‫اسكناسهای تقلبی بدهد.‬

‫ضربت‬

‫”شاپور جورکش” کتابش را امضا کرد و برای آقای “شكرچيان” فرستاد. آقای‬

‫شكرچيان هم کتاب خودش را برای او فرستاد، با این مصراع : زدی ضربتی، ضربتی‬

‫نوش کن!‬